A canción do mar do Orzán
Descargas
Publicado
Cómo citar
Número
Sección
DOI:
https://doi.org/10.32766/brag.385.878Palabras clave:
Luísa Villalta, cidade, música, poesíaResumo
Tras unha longa viaxe, física e interior, tras un proceso de ruptura co aprendido e de reconstrución persoal, Luísa Villalta atopa a súa música, o lugar onde vibra en plenitude o seu propio ser. E este lugar é a súa cidade, A Coruña, esa parte do mundo onde sempre está a soar a canción do mar do Orzán.
A súa obra En concreto (2004) sitúase dentro da corrente da “lírica cósmica” (non é a poeta quen describe a cidade, é o propio cosmos que a rodea quen define o seu ser). Unha corrente poética na que tamén podemos situar (cadaquén con cadansúa música) autores tan destacados como Manuel María ou Uxío Novoneyra.
Descargas
Citas
García Calvo, Agustín (1976). Canciones y soliloquios. Barcelona: La Gaya Ciencia.
Monterroso Devesa Juega, José-María (1979). Nau enfeitizada. Sada: Ediciós do Castro.
Novoneyra, Uxío (1955). Os eidos. Vigo: Galaxia.
Otero Pedrayo, Ramón (2005 [1958]). Bocarribeira. Vigo: Galaxia.
Rubinos, Xosé (1933). O Poema da Cruña. Santiago: Nós Pubricacións Galegas e Imprenta.
Souto Eiroa, Xurxo Manuel (2024). Somos un pobo de artistas. O método Luísa Villalta. Vigo: Xerais.
Villalta, Luísa (1991a). Música reservada. Sada: Ediciós do Castro.
Villalta, Luísa (1991b). Siléncio, ensaiamos. Perillo-Oleiros: Vía Láctea.
Villalta, Luísa (1999). O outro lado da música, a poesía. Vigo: A Nosa Terra.
Villalta, Luísa (2003). Poética da concreción. Boletín Galego de Literatura. 29, 249-257.
Villalta, Luísa (2004). En concreto. A Coruña: Espiral Maior.