“Múltiplo eu” (a cidade hetereoxénea de Luísa Villalta)

Descargas

Publicado

10-03-2025

Cómo citar

Seara, T. (2025) “‘Múltiplo eu’ (a cidade hetereoxénea de Luísa Villalta)”, Boletín da Real Academia Galega. A Coruña, (385), pp. 153–171. doi: 10.32766/brag.385.877.

Número

Núm. 385 (2024): Luísa Villalta

Sección

Estudos sobre a figura homenaxeada no Día das Letras Galegas

Licenza

Autores/as

DOI:

https://doi.org/10.32766/brag.385.877

Palabras clave:

Luísa Villalta, cidade, tipoloxías, múltiplo eu

Resumo

A partir da súa segunda obra, Luísa Villalta comeza a construír o nós, un vínculo que só ten sentido no contorno urbano que explora, sobre todo en En concreto, desde múltiples e complementarios puntos de vista. Así aparecen na súa obra seis arquetipos que atenden á relación bilateral dos habitantes con este espazo (a cidade compacta e a cidade erma de si mesma), á súa orixe mítica (a cidade antiga), á denuncia dos asasinatos franquistas (a cidade do alén nós), ao compromiso solidario coas prostitutas do Papagaio (a cidade muller) e á identificación íntima entre a voz poética e a metrópole (a cidade eu), ese “múltiplo eu” que conforma o verdadeiro substrato do ser.

Descargas

Os datos de descargas aínda non están dispoñibles.

Citas

Álvarez Cáccamo, Xosé María (2004). En concreto, de Luísa Villalta. Festa da Palabra Silenciada. 19, 68-69.

Álvarez Cáccamo, Xosé María (2022). Tres poemas de Luísa Villalta. A imaxe antropomórfica. Abriu. 11, 337-351.

Fernández Naval, Francisco X. (2006). A flor da amizade. En: Maribel Longueira e Luísa Villalta. Papagaio. Bertamiráns: Laiovento, 7-8.

Gómez-Montero, Javier (2004). En concreto, Luísa Villalta. Anuario Grial de Estudos Literarios Galegos. 199-200.

Longueira, Maribel e Luísa Villalta (2006). Papagaio. Bertamiráns: Laiovento.

Nogueira Pereira, María Xesús (2020). Papagaio, de Maribel Longueira y Luísa Villalta. Crónica fotográfico-poética de la transformación de un barrio. En: Miguel Ángel Chaves Martín, coord. Visiones urbanas. IX Jornadas Internacionales Arte y Ciudad. Madrid: Universidad Complutense, 339-346.

Pallarés, Pilar (2024). «No reverso da mansedume». En: Luísa Villalta. Así vou eu, formando parte. Santiago de Compostela: Chan da Pólvora, 9-45.

Rábade Villar, María do Cebreiro (2004). O longo poema dos pasos. Grial. 164, 82-83.

Requeixo, Armando (2023). Introdución. En: Luísa Villalta. Pensar é escuro. Vigo: Galaxia, 7-69.

Romaní, Ana (1996). O rito da palabra tensa a pel do mundo. Festa da Palabra Silenciada. 12, 104-105.

R. V. (2014). El Papagayo, de barrio chino a Urbanización Marabillas. La Voz de Galicia. 12/IV/2014.

Soto, Luís G. (2007). Coruña-Villalta. Cadernos de Mariñán. 2, 137-143.

Souto, Xurxo (2020). Luísa Villalta, en concreto. En: Varios autores. Luísa Villalta. Muller de música e poesía. Sada: A. C. Irmáns Suárez Picallo, 31-34.

Veiga, Eva (2024). A música do pensamento. En: Luísa Villalta. Así vou eu, formando parte. Santiago de Compostela: Chan da Pólvora, 185-226.

Villalta, Luísa (1987). Música observada, conservada e reservada. Grial. 97, 355-358.

Villalta, Luísa (1991). Música reservada. Sada: Ediciós do Castro.

Villalta, Luísa (1995). Ruído. A Coruña: Espiral Maior.

Villalta, Luísa (2002). Tramitación do olvido. La Voz de Galicia. 25/VIII/2002, 14.

Villalta, Luísa (2003a). Memoria. A Nosa Terra. 1105 (20 ao 26/XI/2003), 34.

Villalta, Luísa (2003b). Poética da concreción. Boletín Galego de Literatura. 29, 249-257.

Villalta, Luísa (2004). En concreto. A Coruña: Espiral Maior.

Villalta, Luísa (2020). As palabras ingrávidas. Santiago de Compostela: Xunta de Galicia.

Villalta, Luísa (2024). Formas breves de pensamento. Vigo: Galaxia. Edición de Luciano Rodríguez.