Luísa Villalta, palabra e fuga
Descargas
Publicado
Cómo citar
Número
Sección
Licenza
DOI:
https://doi.org/10.32766/brag.385.874Palabras clave:
Luísa Villalta, travesía, poema, salto, fugaResumo
Este texto metaforiza a produción poética de Villalta nunha travesía en catro tempos sobre as ondas e sintetiza a palabra villaltiana coma se do contido dun diario de a bordo se tratase. Na poética villaltiana, palabra e vida non se poden comprender desde a escisión, pois a escrita da coruñesa traduce o xeito no que contemplaba, aprehendía e arelaba o mundo. Ao longo da travesía, Luísa Villalta exerce de guía, lanza interrogantes, reflexiona sobre o propio desprazamento e acaba abocando no mar. Logo do salto, a propia travesía devén folla de ruta e legado.
Descargas
Citas
Álvarez Lugrís, Alberto; Andrés, Tamara; e Luna Alonso, Ana (2024). O son en que cada lingua se solta. Luísa Villalta tradutora, Luísa Villalta traducida. Vigo: Universidade de Vigo.
Luna Alonso, Ana (no prelo). Luísa Villalta, tradutora de Arthur Rimbaud. “Un pozo do que extrair apenas uns baldes”. En: Tamara Andrés, Manuel Naveira Fuentes e Armando Requeixo, coords. Luísa Villalta, en concreto. Cadernos Ramón Piñeiro, XLVII. Santiago de Compostela: Xunta de Galicia.
Maceda, Beatriz (2024). Luísa Villalta, pensar é escuro. Luzes. 127, 5-11.
Pillado, Francisco e Villalta, Luísa (1995). Arredor da Mandrágora de Machiavelli. Viceversa. Revista Galega de Tradución. 5, 139-142.
Quignard, Pascal (2008). Boutès. París: Galilée.
Requeixo, Armando, ed. (2023). Luísa Villalta. Pensar é escuro. Poesía reunida (1991-2004). Vigo: Galaxia.
Rodríguez, Luciano, ed. (2024). Luísa Villalta. Formas breves de pensamento. Vigo: Galaxia.
Villata, Luísa (1985). Sete haikus. El Correo Gallego. Xanela da Lúa. 4/II/1985, 9.
Villalta, Luísa (2004). Os ollos da sibila. Clave Orión. IX-X-XI, 34.
