O difícil xogo das transparencias

Descargas

Publicado

24-11-2017

Cómo citar

Riveiro Coello, A. (2017) “O difícil xogo das transparencias”, Boletín da Real Academia Galega. A Coruña, (378), pp. 77–88. doi: 10.32766/brag.378.677.

Número

Núm. 378 (2017): Carlos Casares

Sección

Estudos sobre a figura homenaxeada no Día das Letras Galegas

Licenza

Autores/as

  • Antón Riveiro Coello

DOI:

https://doi.org/10.32766/brag.378.677

Palabras clave:

Carlos Casares, transparente, narrativa, oralidade, xogo galego, realismo, espontaneidade

Resumo

Este artigo é un breve percorrido pola narrativa de Carlos Casares co obxecto de salientar os atrancos que el foi atopando até chegar ao seu estilo transparente, á súa voz clara, centrada na suxestión e nunha teimuda paixón pola oralidade, aspecto crucial na súa literatura, ateigada dunha importante atmosfera coloquial. Dende os primeiros relatos de Vento ferido até a novela póstuma O sol do verán, analizamos o papel fundamental que o autor desenvolve no xogo galego, virando en verdadeira alternativa para acadar a universalidade da nosa literatura, sempre dende o noso, vestindo o pracer do realismo coas técnicas máis anovadoras do século XX, e trasladando así toda a frescura e espontaneidade da narración oral ao relato máis culto.

Descargas

Os datos de descargas aínda non están dispoñibles.

Citas

Bermúdez Montes, Teresa (2009): “Ramón Piñeiro, Carlos Casares e a Nova Narrativa”, Revista de Investigación en Educación 6, 104-112.

Calvo, Tucho (2003): Carlos Casares. O conto da vida. A Coruña: La Voz de Galicia.

Carballa, Xan (1996): “Carlos Casares: O PSOE galego estase equivocando de maneira dramática [Entrevista]”, A Nosa Terra 720, 12-13.

Casares, Carlos (2003): “O morcego e as bolboretas. Ensaio de autopoética”, en Francisco Díaz-Fierros Viqueira e Henrique Monteagudo (coords.), Carlos Casares: a semente aquecida da palabra. Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega, 273-277.

Freixanes, Víctor F. (1976): “Carlos Casares. Os dereitos do escritor”, en Unha ducia de galegos. Vigo: Galaxia, 273-294.

González Tosar, Luís (2017): “Carlos Casares e a súa obra. Unha entrevista recuperada”, Raigame 40, 101-114.

Monteagudo, Henrique (2017): Carlos Casares. Un contador de historias. Vigo: Galaxia.

Moutinho, José Viale (2004): “A alegría de o escoitar”, en Xan Carballa e Damián Villalaín (eds.), Carlos Casares. Os amigos, as imaxes, as palabras. Vigo: A Nosa Terra, 119-128.

Noia Campos, M.ª Camino (1992): A nova narrativa galega. Vigo: Galaxia.

Piñeiro Pais, Laura (2015): “Identidade e alteridade en Vento ferido de Carlos Casares”, Madrygal 18 [Núm. Especial], 127-137.

Tarrío Varela, Anxo (2003): “A obra narrativa de Carlos Casares”, Revista Galega do Ensino 38, 15-45.

Villalaín, Damián (2012): “Fragmentos para un achegamento a Carlos Casares”, Grial 196, 48-53.

Villanueva, Malores (2017): “Conversa con Bieito Iglesias”, Raigame 40, 11-15.