O saber do relato en Carlos Casares

Descargas

Publicado

24-11-2017

Cómo citar

Forcadela, M. (2017) “O saber do relato en Carlos Casares”, Boletín da Real Academia Galega. A Coruña, (378), pp. 47–60. doi: 10.32766/brag.378.675.

Número

Sección

Estudos sobre a figura homenaxeada no Día das Letras Galegas

Autores/as

  • Manuel Forcadela

DOI:

https://doi.org/10.32766/brag.378.675

Palabras clave:

Carlos Casares, narrativa, feito, acontecemento, opacidade, transparencia, panorama

Resumo

Un achegamento panorámico á obra narrativa de Carlos Casares a partir da análise de dúas polarizacións básicas: o feito fronte ao acontecemento e a opacidade fronte á transparencia. Da mestura destas dúas tensións, ficcional a primeira e diccional a segunda, obtense un mapa xeral do percorrido intelectual e creativo do autor.

Descargas

Os datos de descargas aínda non están dispoñibles.

Citas

Bajtin, Mijail Mijaïlovich (1992): Estética de la creación verbal. México: Siglo XXI [5a ed.].

Basanta, Angel (2012): “A traxectoria narrativa de Carlos Casares”, Grial 196, 17-27.

Bouzada Fernández, Xan Manuel (2002): “Carlos Casares: de la utopía a la institución”, Quimera: Revista de literatura 217, 14-17.

Carro, Xavier (2003): “Un escritor na marxe de cada día”, en Francisco Díaz-Fierros e Henrique Monteagudo (eds.), Carlos Casares: a semente aquecida da palabra. Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega, 142-143.

Casas, Arturo (2003): “Poética da marxe: retratos e variantes fisiognómicas nas columnas xornalísticas de Carlos Casares”, en Francisco Díaz-Fierros e Henrique Monteagudo (eds.), Carlos Casares: a semente aquecida da palabra. Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega, 145-153.

Dasilva Fernández, Xosé Manuel (2007): “Carlos Casares como autotraductor: Deus sentado nun sillón azul en castelán”, Anuario de estudos literarios galegos 2007, 52-61.

Deleuze, Gilles (1989): Lógica del sentido. Barcelona: Paidós. [Publicación orixinal: Logique du sens. Paris: Editions de Minuit, 1969].

Freixanes, Víctor F. (1982 [1976]): Unha ducia de galegos. Vigo: Galaxia. [3ª ed.].

Galanes Santos, Iolanda (2014): “Carlos Casares y la traducción: obra dispersa e inédita”, Quaderns: Revista de traducció 21, 183-198.

Galanes Santos, Iolanda (2014): “El agente de traducción en la recuperación de un sistema cultural: a propósito de Carlos Casares”, en Xoán Montero Domínguez (ed.), Traducción e industrias culturales: nuevas perspectivas de análisis. Frankfurt am Main: Peter Lang, [35]-48.

Gauna, Anibal (2001): El proyecto político de Michel Foucault: estrategias para la cultura venezolana. Caracas: Universidad Catolica Andrés Bello.

Greimas, Algirdas Julien e Joseph Courtés (1982): Semiótica. Diccionario razonado de la teoría del lenguaje. Madrid: Gredos.

Jiménez Ruiz, José (2002): “Tipología y funciones del ‘Auctor’ en el romance sentimental: del testimonio a la participación”, Analecta Malacitana 12.

Lacan, Jacques (1981):Los escritos técnicos de Freud 1953-1954. El seminario de Jacques Lacan. Libro 1. Barcelona: Paidós.

Monteagudo Romero, Henrique (2003): “O espello á beira do camiño. Carlos Casares na cultura galega: [biografía e bibliografía]”, en Francisco Díaz-Fierros e Henrique Monteagudo (eds.), Carlos Casares. A semente aquecida da palabra. Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega, 17-45.

Paz Gago, José María (2002): “Carlos Casares”, en Tertulias Literarias. Oleiros: Biblioteca Central Rialeda.

Pena Presas, Montse (2014): “A relación de Carlos Casares co mundo da infancia: os anos do pensador da cultura, 1968-1985”, Grial 201, 80-89.

Piñeiro Pais, Laura (2015): “Identidade e alteridade en Vento ferido de Carlos Casares”, Madrygal 18, 127-137.

Platas Tasende, Ana María (1998): “Conversación con Carlos Casares”, Revista Galega do Ensino 21, 15-26.

Riera, Miquel (1997): “De lengua, tradiciones literarias y otros griales. Entrevista a Carlos Casares”, Quimera. Revista de literatura 158-159, 69-74.

Rodríguez González, Olivia (2007): “Carlos Casares e a Xeración Nós”, Anuario de estudos literarios galegos 2007, 74-85.

Roig Rechou, Blanca Ana (2007): “Teatro do absurdo, humor e realismo crítico en As laranxas mais laranxas de todas as laranxas, de Carlos Casares”, en Blanca-Ana Roig Rechou, Pedro Lucas Domínguez e Isabel Soto López (coords.), Teatro infantil. Do texto á representación. Vigo: Edicións Xerais de Galicia, 241-250.

Tarrío Varela, Anxo (2003): “A obra narrativa de Carlos Casares”, Revista Galega do Ensino 38, 15-45.

Vega, Rexina R. (2002): “Carlos Casares, palabras de escritor” Quimera: Revista de literatura 217, 43-45.

Villanueva, Darío (1992): Teorías del realismo literario. Madrid: Espasa- Calpe.