Fixando a emoción
Descargas
Publicado
Cómo citar
Número
Sección
Licenza
DOI:
https://doi.org/10.32766/brag.377.495Palabras clave:
Manuel María, Galiza, lingua, comunicación, emociónResumo
“Fixando a emoción” é un verso dun dos poemas da “Autopoética” publicada por Manuel María en 1993. No poema, o poeta explica que é esencial no proceso de creación literaria fixar a emoción da realidade vivida para llela transmitir ás xeracións futuras. Deste xeito concreta Manuel María o seu concepto de comunicación, que é para el a función fulcral do texto poético. Fixar a emoción nun proceso en que a poesía é desveladora da verdade e creadora da realidade. Partindo desta concepción, Manuel María vai ter como tema central da súa obra a propia Galiza. A terra, a natureza, o pobo e a súa lingua son realizacións dese tema constantes na súa obra. Un corpus literario que segue a cumprir hoxe a función comunicativa que o seu autor quixo imprimirlle no momento da súa escrita.
Descargas
Citas
Avilés de Taramancos, Antón (1988): “Ser escritor”, A Nosa Terra. Decenário. A Nosa Historia 3-4, 213.
Benedetti, Mario (2007): “La realidad”, en Vivir adrede. Madrid: Alfaguara, 49.
Cirlot, Juan-Eduardo (1988): Diccionario de símbolos. Barcelona: Editorial Labor.
Dacosta Alonso, Marta (2009): “Construír unha patria. A poesía de Manuel María entre 1957 e 1977”, en Pilar García Negro e Diego Pardo Amado (eds.), Manuel María: Literatura e nación. Actas do Congreso (A Coruña, 3-5 de Novembro de 2005). A Coruña: Universidade, 207-225.
Forcadela, Manuel (2016): “Manuel María, sesenta anos de poesía”, Diario da Universidade de Vigo 16/V/2016.
Gamoneda, Antonio (2012): Fonación, palabra e escritura, pensamento poético. A Coruña: Trifollium.
Gómez Torres, Camilo (1996): “Manuel María e o seu tempo”, en Alberte Ansede e Cesáreo Saco (dirs.), Historia da literatura galega. [Vigo]: Asociación Socio-Pedagóxica Galega / A Nosa Terra, v. 4, 1217-1248.
Gómez Torres, Camilo (2001): Manuel María: os traballos e os días. Santiago de Compostela: Laiovento.
Gómez Torres, Camilo (2005): O tempo vital de Manuel María. Vigo: A Nosa Terra.
López-Casanova, Arcadio (1994): El texto poético. Teoría y metodología. Salamanca: Ediciones Colegio de España.
Manuel María (1972): Terra Chá. Lugo: Editorial Celta.
Manuel María (1989a) “O meu Celso Emilio Ferreiro”, en Celso Emilio Ferreiro: común temos a patria. Vigo: Promocións culturais galegas, 5-8.
Manuel María (1989b): As rúas do vento ceibe. Ourense: Galiza Editora.
Manuel María (2000): Os soños na gaiola. Vigo: Edicións Xerais de Galicia.
Manuel María (2001a): Obra poética completa I (1950-1979). A Coruña: Espiral Maior.
Manuel María (2001b): Obra poética completa II (1991-2000). A Coruña: Espiral Maior.
Manuel María (2003): A Terra Chá: Poesía e Paisaxe. A Coruña: Real Academia Galega.
Manuel María (2011 [1993]): “Autopoética”, Boletín Galego de Literatura 9, 151-157.
Martínez Pereiro, Carlos Paulo (2010): “A palabra deseñada e feita a man”, Boletín da Real Academia Galega 371, 185-200.
Méndez Ferrín, Xosé Luís (1984): De Pondal a Novoneyra. Vigo: Edicións Xerais de Galicia.
Millán Otero, Xosé Manuel (1995): “O contexto literario”, en Bernardino Graña, Profecía do mar. Vigo: Edicións Xerais de Galicia, 19-44.
Queixas Zas, Mercedes (2016): Labrego con algo de poeta: biografía de Manuel María. Vigo: Galaxia.
Rodríguez Sánchez, Francisco (2004): “Manuel María. O grande poeta nacional”, Terra e Tempo 131, 14-15.
Veiga, Manuel (1995): “Manuel María [entrevista]”, A Nosa Terra 690, 26-28.
Veiga, Manuel (2003): “Manuel María e o Deus das pequenas cousas”, en O Foro das Ideas e das Artes 5 [suplemento], A Nosa Terra 1090, 2-7.
Veiga, Manuel (2016): Manuel María, buscando un país. Vigo: Edicións Xerais de Galicia.
Vidal, Carme (2002): “Manuel María: «A literatura é unha loita contra a morte»”, A Nosa Terra 1014, 29.
